خستگی را بهانه نکن....
اینجا همه ی کرم ها در انتظار پروانه شدن مرده اند.....
و پیله ها را دیروز باد برد

امروز تو جلوی من ایستاده ای و به جای سلام
مهمل های سیاهی که بافته ای را تحویلم می دهی
خستگی را بهانه نکن.....

من خوب می دانم که در حوالی شما
دختری زندگی می کند که با چشمان روشنش
بی اندازه به من بی شباهت است!


خستگی را بهانه نکن ......
فقط کمی شهامت داشته باش!

امروز هم گذشت یه روز دیگه از روزهای بی تو بودن

هنوز از این روزهای وحشتناک باقی مونده …

تنهای تنها میون این همه آدم سخته.

دلم میگیره وقتی بهش فکر میکنم

وقتی نگاه می کنم وتا فرسنگها کسی را پشت و پناهم نمی بینم

خسته شدم از این همه لبخند زورکی از این همه بهونه الکی

ای کاش یه ذره فقط یه ذره شهامت داشتم اونوقت واسه پنهون کردن بغض تو گلوم

سرفه نمی کردم ونمی گفتم مثل اینکه سرما خوردم

اونوقت دیگه بهونه اشکام رفتن پشه تو چشمم نبود

خسته ام از جواب دادن های دروغکی از اینکه به دروغ بخندمو اعلام رضایت بکنم تا کسی نفهمه روزگارم عالیه برای سوختن برای نابودی

من به اینا کار ندارم دلم واسه تو تنگ شده .